نميدونم بايد پر حرفي کنم يا کم حرفي.نميدونم همچين غيبتي از من سابقه داشته يا نه.به نوعي هيچي نميدونم.فقط وقتي ميل باکسم رو چک کردم ديدم چند نفري دلشون شور زده خيلي شرمنده شدم.نميدونم از زندگي مجازي خسته شده بودم که زندگي حقيقيم رو دچار اخلال کرد يا زندگي حقيقي مشکل ساز زندگي در دنياي سايبر!فقط ميدونم حسابي خسته و بي حوصله و براي افرادي که منو نميشناسن غير قابل تحمل(غ.ق.تحمل!) شدم.ميدونم که يه چيزايي برام ديگه بسه! ديگه ترمز.هي اقا نگه دار پياده ميشم! يک چيز جالب در اين حالات اينه که ادم هاي اطرف شناخته ميشن.رو خيلي کسا که حساب ميکردي ميبيني حوصله ي يک روز بي حوصلگيت هم ندارن.نميخوام به کسي جواب بدم.نميخوام در مورد کسي حرف بزنم ولي بعضي خواننده هاي اين جا رو اونقدر محرم ميدونم که کمي حرف بزنم براشون.ميدونين يک ديوانه ساز(ر.ج هري پاتر!) در زندگي من هست که اين هم يکي از مشکلاته.يکي که به هر نحوي زندگي منو تحت تاثير قرار ميده.ديگه.ديگه.ديگه.از خيلي چيز ها و کس ها ناراحتم اگر مثلا فردا گفتن اين وبلاگ ايترنتي(ديوار سابق) مال مثلا کوندرايي کسي بود که ميخواست براي رمان جديدش يک پسر نه چندان عاقل ولي خيلي معمولي رو به وجود بياره و با فضاي وبلاگ اشنا بشه تعجب نکنيد! امروز به پيشنهاد دوستي وقتي به جمله اخر مقاله اي در مجله ي جوانان مشارکتي هاي فسيل شده! رسيدم که نوشته بود خانم پيرزاد شما هم؟ کم مونده بود بالا بيارم!.با هم غر غر کنم؟ چشم! بزارين از بعضي ها هم تشکر کنم! از اونايي که به شدت منو تحمل کردن و ميکنن.اونايي که خيلي سعي کردن منو خوب کنن(يعني من رو درمان کنن!).و اونايي هم که براي من نارحتن بگم که بهتر شدم.خيلي بهتر.امروز با يک اب بازي خفن و عربي و اسپانيولي رقصيدن و فرت و فرت سيگار کشيدن و هواي خوب و دوستاي دوست داشتني واقعا بهتر شدم.چميدونم برگشتم خونمون اين چند وقته که از دنياي مجازي فراري بودم پامو تو خونمون هم نذاشته بودم و موبايل و اينا هم تقريبا تعطيل بودن!!يه چيز بگم و برم.از همه بدتر کثيف تر و ... اين بود که کسي که احساس اين رو داري که خيلي بهت اعتماد داره.حالا دوستيتون هم به هم خورده ولي اعتماد که از بين نرفته؟! ميگه تو شماره منو به کي دادي؟! بابا بي خيال! فقط بگم دوست عزيز اين کار همون ديوانه ساز ه هست.منم هنوز از نظر اخلاقي بهتر نشدم و هنوز براي تو غقر قابل تحمل پس فعلا بي خيال!خوب اين پر حرفي شد.مطلب زير از يه
وبلاگ دوستم و اينا کپي پيست شده:هرچه مي خواهيم بر زبان مي آوريم بي آنكه بدانيم زبانمان چه سوراخي مي سازد در دل ديگري و گاه پر ميكنيم عمق سوبي آنكه بينديشم را با ببخشيدهاي پي در پي بي آنكه بدانيم سوراخ سوراخ است سوراخ پر شدني نيست سوراخ پوشيدني نيست سوراخ دوختني نيست سوراخ سوراخ است.http://dalghak21sale.persianblog.com
My heart is like an open highwayI just want to live while I'm alive 'Cause it's my life
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
Back to Home page