رفیق من ٬ سنگ صبور غم‌ها
به دیدنم بیا که خیلی تنهام
هیچکی نمی‌فهمه چه حالی دارم
چه دنیای رو به زوالی دارم
مجنونم و دل‌زده از لیلی‌ها
خیلی دلم گرفته از خیلیا
نمونده از جوونیام نشونی
پیر شدم ٬ پیر تو ای جوونی
تنهای بی سنگ صبور ٬ خونه سرد و سوت و کور
توی شبات ستاره نیست ٬ موندی و راه چاره نیست
اگرچه هیچ‌کس نیومد ٬ سری به تنهاییت نزد
اما تو کوه درد باش ٬ طاقت بیار و مرد باش
مرد باش ...


برای علی سنتوری که رو صفحه‌ی تلویزون خیلی‌خیلی غمگین‌تر از پرده سینما بود .
برای همه‌ی ما که یه‌جورایی مثل علی‌سنتوری تو هزار توی زندگی گیر کردیم .