Gossip Girl یکی از اتفاقی‌ترین سریال‌هایی بود که من چند وقته شروع کردم به دیدنش و به شدت هم دارم باهاش حال می‌کنم و البته این حال‌کردن همراه شده با حسِ شرمندگی یا اشتباه !
اول‌اینکه خیالتون رو راحت کنم اگر قراره روی پیشنهادِ من شروع کنید به دیدن این سریال بگم که به شدت با یه سریال جوانانه با بازیگرهای Teenager و کلی مثلث و مستطیلِ عشقی و در اصل با کلی ابتذال طرفید .
ولی مطمين باشید از دیدن سریال لذت می‌برید ٬ نویسنده‌ی نیویورک‌تایمز ( که نیویورک‌تایمز گاسیپ‌گرل رو به عنوان بهترین سریال انتخاب کرده ) می‌گه تفریح جدید ما در ساختمان مجله خبر دادن روابط و اتفاقات همکارانمون شده - مدل داستان سریال - و خلاصه سریال به عنوان سریال تین‌یجری شده که به جز داشتن بیننده‌های ملیونیِ جوون ٬‌ کلی تماشاچیِ بزرگ‌سال هم داره .
خلاصه اگر ۶ دلیلی که نیویورک‌تایمز برای دیدن سریال آورده رو بخونید (‌و عکس‌های بازیگرها رو ببینید !!) حتمن قلکلکتون می‌اد که یه قسمتش رو حداقل ببینید .

نیویورک بارتون هزار دلیل بزرگ و کوچیک می‌اره که بگه با بهترین سریال تاریخ طرفید :
دلایل :
۱ - بهترین سریال درام جوانانه
۲ - روابط شخصیت‌های فیلم فقط مختص فیلم نیست و خارج از سریال همین گروه با هم دوست‌هستن و همین روابط رو دارن و این یعنی جذابیتی که تا حالا شاهدش نبودیم .
۳ - از بین بردن تمام کلیشه‌های یک سریال موفق و پربیننده‌ی سال‌های اخیر ( lost , heroes , o.c , e.r , ...) که سعی می‌کردن خیلی تخیلی و علمی عمل کنن!
۴ - دیدن یک فیلم با فیلم‌نامه‌ای یکی از سریال‌های پربیننده‌ی تلویزیونی ٬ O.C با یه همچین موضوعی حتمن جذابه .
و ....
و در ضمن داستان سریال در مورد یه وبلاگ هست که اخرین اخبار شخصیت‌های معروف دبیرستانی در نیویورک رو می‌نویسه و یا به صورت اس‌ام‌اس برای بچه‌های مدرسه می‌فرسته .