در عصری که زندگی می کنیم به مدد فراگیرشدن اینترنت، طراح گرافیکی که در حاشیه بماند در واقع خودش مقصر است و اگر از سر عمد، قصد شرکت در این بازار مکاره را ندارد، که آفرین بر او ، یا اگر زبان بلد نیست یا بی عرضه است یا دغدغه‌های نا‌متمرکز و متعدد دارد، (دقیقا مثل اینجانب) و این مهم، وی را خود به خود او را از مسیر ترقی به کمکاری کشانده است، یا درگیری‌های دیگری مثلا امرار معاش، وقتی برای پرتاب بطری۱۱ به امید معجزه یا نجات، به سمت جشنواره‌های خارجی آن طرف آب برایش نگذاشته‌است یا باعث شده‌است به ساز هر فستیوال و جشنواره داخلی به امید پول و جایزه برقصد... خلاصه کلام اینکه، راه ترقی برای همه باز است و کسی جلوی کسی را نگرفته است، پشتکار و سماجت هم بد چیزی نیست : چه بسیار کار‌های بی‌کیفیت و حتی خنده‌دار را می‌بینیم که در بینال های اروپایی انتخاب شده‌اند و یا در سایت های رسمی، فقط نام گرافیک ایران را یدک می‌کشند و این ضعف غربی ها را از درک و تمییز فوت‌و‌فن تایپوگرافی با خط عربی- فارسی و علاقه‌ی کورکورانه‌ی آن ها را به پدیده‌های اگزوتیک۱۲ نشان‌می‌دهد ، همچنانکه دانیل اسمیت، گرداورنده آمریکایی نمایشگاه سیاتل‌ـ تهران به سحر و جادوی حروف فارسی و وسوسه انگیزی آن برای بیننده خارجی اذعان دارد ۱۳ .

[+]

خواندن متن کاملی که امیرعلی در رنگ منتشر کرده از دست ندین ، جواب خیلی خوبی بود به حرف هایی که همه میزدن و حالا یک نفری هم این وسط پابلیکشون کرد .